Aapjes kijken en eieren leggen - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Mandy Wierenga - WaarBenJij.nu Aapjes kijken en eieren leggen - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Mandy Wierenga - WaarBenJij.nu

Aapjes kijken en eieren leggen

Blijf op de hoogte en volg Mandy

10 Juni 2014 | Suriname, Paramaribo

Tijd voor een update. In de afgelopen twee weken heb ik de kans gehad het land een beetje te verkennen. Naast het werk op kantoor om mijn onderzoek goed in te richten ook een aantal mooie/leuke dingen gedaan. Zo heb ik onder andere het Peperpot natuurpark bezocht en de oude koffie/cacaoplantage die er nog staat. Een erg mooie route gelopen daar, als eerste echte kennismaking met de natuur hier. Tijdens de overtocht liet de gids ons nog even het gezonken Duitse oorlogsschip zien en mochten we (zoals echte toeristen dat doen) even bovenop op de foto. Dit schip ligt er nog steeds omdat het niet echt in de weg ligt, dus waarom zou je het dan opruimen? Dat is eigenlijk wel typerend voor de hele Surinaamse mentaliteit: moet het nu? Zo niet, dan doen we het een andere keer wel. Erg wennen, voor een structurele planner als ik:)

Terug naar Peperpot. Erg mooi dus, en heel gek om zo dicht bij Paramaribo al in het bos te zijn. De apen vonden ons net zo interessant als wij hen, dus het was wederzijds aapjes kijken. En de zon scheen! Ook niet onbelangrijk..;) Verder ben ik afgelopen weekeinde afgereisd naar Matapica, wederom een gebied waar het WWF zich mee bezig houdt. Matapica is net als Galibi een schildpaddenlegstrand, waar zowel de green turtle (de soepschildpad) en the leatherback hun eieren leggen. Zo'n 3x per jaar, om dan vervolgens een aantal jaar niet te komen. De reis naar het strand was al meer dan genoeg moois geweest (dwars door het moeras met mangrovebossen, apen en vogels), maar wat een machtig mooie ervaring om zo'n leg mee te maken. Dat zo'n 2 meter lange reuzenschildpad zich met de golven op het strand laat spoelen om vervolgens al humpend op zoek te gaan naar de perfecte legplek, daarna keurig een gat graaft met z'n achterpoten (het zijn meer flippers eigenlijk) en na het leggen van de eieren met veel zorg de boel dichtmaakt en camoufleert. Een cirkel van een paar meter breed wordt omgewoeld, zodat niemand meer weet waar het nest precies is. Erg slim! Een zware opgave voor die beesten trouwens, je kunt ze merkbaar horen en zien ploeteren. Des te vervelender was het om de 'strandhonden' doodleuk de nesten leeg te zien graven.. Het WWF heeft ook daar beschermingsprogramma's lopen en traint de mensen die de toeristen meenemen erg goed in wat wel en wat niet mag. Daarnaast lopen er mensen van natuurbeheer bij, om te kijken of alles wel volgens de regels gaat. Helaas hebben de honden hier geen boodschap aan..

We hadden erg veel mazzel met het weer dat weekend, zodat niet alleen de schildpadden maar ook wij gebruik hebben kunnen maken van het strand. We zijn bijna niet nieuweling-blank meer! (Onze taxichauffeur vertelde ons dat je heel makkelijk kunt zien of stagiaires nieuw zijn.. O.a. aan de kleur die ze al of niet hebben..:p)

Het onderzoek zelf gaat ook bijna van start. De 16e gaan we het veld in om een week lang plots uit te zetten en vegetatieopnames te maken. Het een en ander moet nog geregeld worden, maar ook dat gaat op z'n Surinaams; No spang, alles komt goed op het moment dat het goed moet komen. Ik wacht dus maar geduldig af.. Inmiddels heb ik wel het genoegen mogen hebben om Frits van Troon te ontmoeten. Frits van Troon is dé bomenkenner van Suriname. Hij heeft een onderwijscentrum op Tonka eiland, een eiland in het brokopondomeer. Hij is vooral bezig om de Surinaamse bevolking het belang van natuurbeheer bij te brengen, maar dit wil nog niet echt vlotten. Hij had op hordes studenten gehoopt die naar zijn onderwijscentrum zouden komen, maar helaas stuurt de Universiteit van Suriname niets naar hem toe. Hij wil ons graag helpen, maar we moeten nog even met het budget schuiven dan. Hopen dat dit doorgang vindt, zou erg mooi zijn!

Dat was het wel weer denk ik. Ik heb inmiddels een hele mooie hangmat gekocht, de machete moet nog volgen. En ondanks dat de DEET niet zuinig verbruikt wordt staat mijn muggenbultenteller nu op 43. Maar dat krijg je als je naast een moeras gaat slapen..:)

Dus dat!

ps. Voor meer info over peperpot, Matapica en de lokale programma's van het WWF zie www.wwfguianas.org/our_work/ (Marine turtle conservation en Protected areas & Sound landuse plannig -> PAS in Suriname)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Mandy

Actief sinds 15 Mei 2014
Verslag gelezen: 1068
Totaal aantal bezoekers 197611

Voorgaande reizen:

19 Mei 2014 - 28 Augustus 2014

Paramaribo

Landen bezocht: