Het echte werk

Terwijl ik net mijn mond brand aan een lekkere portie saoto (gisterenavond vers afgehaald in het javaanse deel van paramaribo), schrijf ik weer een update. Afgelopen woensdag zijn we terug gekomen uit het veld, na tien dagen Abenaston. Wat een ervaring. Slapen in een hangmat, baden en afwassen in de rivier en jezelf onderdompelen in de lokale cultuur. Zo hebben we gedanst tijdens een braka di (breek de dag), waarin de afsluiting van het leven van een overleden dorpsgenoot wordt gevierd en hebben we wat bijgeleerd over medicinale kruiden en planten. Daarnaast hebben we van dichtbij meegemaakt hoe weinig men hier van natuurbescherming en -behoud af weet, wat zich uit in trotse foto's van neergeschoten jaguars en een rivier die als stortplaats gebruikt wordt. Was erg moeilijk om hier mee om te gaan!

Het onderzoek zelf verliep op z'n Surinaams: niet op basis van tijd, maar op basis van zin. Dus 8 uur weg werd tussen 9 en 10, tot 4 uur werken werd om half 3 naar huis. Aan de ene kant is dit een erg ontspannen manier van werken, maar aan de andere kant krijg je weinig gedaan in de korte tijd die we eigenlijk maar hebben. Toch hebben we twee plots kunnen opnemen, 1 in het primaire bos (wat vier dagen lang 12km per dag lopen betekende) en de ander in het secundaire bos (20 minuten lopen). Die eerste plot was dan ook een hele opgave, gezien de lokale mensen op avondvierdaagse tempo door het bos lopen in de bloedhitte. Het resultaat was een hoop pijntjes aan spieren die we in Nederland helemaal nog niet hadden, afzakkende broeken en blaren, maar gelukkig ook een goed begin van de dataset voor ons onderzoek.

Verder heb ik (in de veronderstelling dat het een schattige boomkikker was) met m'n hoofd op tien cm van een slang vandaan gestaan, deze later vermoord zien worden door de gids, mijn allereerste vis ooit gevangen en opgegeten, heel veel gekke insecten gezien, een salmonella-vergiftiging ontweken, kippenpootjes (de klauwen dus) gegeten, het apenvlees maar overgeslagen, voor het eerst in mijn leven vuurvliegjes gezien (erg spooky af en toe), later nog een slang vermoord zien worden (hij was tenslotte op weg naar de kippen volgens de gids) en heel veel bomen gezien/geroken/gemeten en geknuffeld.

De gids die vanuit de stad met ons mee het veld in ging neemt ons nu ook een beetje mee op sleeptouw door Paramaribo. Erg leuk, want zo leer je de cultuur en de mensen pas echt goed kennen. Zo weet ik inmiddels dat alles heel veel tijd kost hier en dat vrienden en familie erg belangrijk zijn. Daarnaast zijn de meeste Surinamers nog nooit in het binnenland geweest en is er dermate veel corruptie in het land dat het moeite kost om echt iets gedaan te krijgen. Zeker op het gebied van natuurbescherming. Er valt hier nog erg veel te winnen dus!

Volgende week donderdag gaan we weer terug naar het veld en voor die tijd pakken we hier nog een festival, Nederland-Mexico en keti koti mee. En hopelijk ook wat rust. De saoto is inmiddels wat afgekoeld, dus ik ga weer lekker eten. Want koken, dat kunnen ze hier wel!

Mi o si y!

ps. De muggenbultenteller staat inmiddels op 106. Nog twee maanden te gaan...